Η μόδα των χαμένων πατριωτών

Θερμότατα συστήνω το θαυμάσιο κείμενο του Νίκου Δαββέτα «Η μόδα των “χαμένων πατρίδων”» (Ελευθεροτυπία, 10.8.2008), που περιγράφει με τρόπο καίριο τι κουβαλάνε στα μυαλά τους οι Ελληνορθόδοξοι. Απολαύστε το με ένα κλικ. Ωστόσο τις πάντα ενδιαφέρουσες απόψεις του Θάνου Βερέμη ο οποίος απάντησε στο τυποποιημένο ερωτηματολόγιο της Άννας Γριμάνη στο «Κ» της Καθημερινής (10.8.2008) δεν θα τις βρείτε στο Ίντερνετ, γι’ αυτό τις παραθέτω εδώ:

 

«Η ελληνική λεβεντιά διαρκεί όσο και οι παπαρούνες της άνοιξης»

 

Η ελληνικότητα είναι αίσθημα ή συνείδηση;

Ο συναισθηματικός κόσμος συγχρονίζεται με τη συνείδησή μας. Οι πρώτες μου αναμνήσεις χτίζονται πάνω σε γαλανόλευκες γιορτές, οβελίες και βεγγαλικά. Εικόνες, ήχοι, μυρουδιές και γεύσεις συνθέτουν την πιο εύφορη ηλικία της μνήμης μου. Αυτή η ελληνικότητα που «αισθηματοποιήθηκε ολόκληρη για μένα» θα με συνοδεύει, είτε το θέλω είτε όχι, ως το τέλος του βίου μου.

Τι πιο μικρό ελληνικό αγάπησα;

Το γλυκύτατο, εφήμερο ελληνικό έαρ.

Η υπέροχη εκδοχή του Έλληνα.

Η λεβεντιά που διαρκεί όσο και οι παπαρούνες της ελληνικής άνοιξης.

Αυτό που με χαλάει.

Ο αυτισμός και η μετριότητα που εκτρέφουν χωρίς εξαίρεση τα πολιτικά μας κόμματα.

Προσόν ή μειονέκτημα να είσαι Έλληνας σήμερα;

Προσόν όταν αισθάνεσαι χαμένος στην ανωνυμία της παγκοσμιοποίησης, μειονέκτημα όταν μετέχεις στην καθημερινότητα της ελληνικής δημοσιοϋπαλληλικής γραφειοκρατίας.

Παράγει πολιτισμό ο Έλληνας της νέας εποχής ή μένει προσκολλημένος σε μια ρητορική ελληνικότητα;

Η ρητορική ελληνικότητα παρηγορεί όσους δεν παράγουν πολιτισμό. Οι δημιουργοί δεν επικαλούνται την ελληνικότητα γιατί την ανακαλούν με το έργο και το παράδειγμά τους. (Ο Μόραλης, ο Σαββόπουλος, ο Βογιατζής, ο Κιτρομηλίδης είναι μερικοί από αυτούς που ο καθένας με τον τρόπο του παράγει πολιτισμό σήμερα). Με μια ισχυρή αντίληψη ταυτότητας την οποία πιστοποιεί αυτή η παμπάλαια μουσική της γλώσσας μας.

Το ελληνικό μου «γιατί» κι ένα «πρέπει» που πέταξα.

Ένα «γιατί» που είναι σήμερα στη σκέψη όλων: «Γιατί μέσα στη Σύγκλητο μια τέτοια απραξία; Τι κάθονται οι Συγκλητικοί και δεν νομοθετούν;». Θα πέταγα όλα τα «πρέπει» που παπαγαλίζουν τα παιδιά στα σχολεία και οι φοιτητές – πολιτευτές στα πανεπιστήμια. Τα «πρέπει» που ευθύνονται για την ξύλινη γλώσσα και την απουσία σκέψης στο δημόσιο λόγο.

Ο Έλληνας ποιητής μου.

Από τους τρεις μεγάλους ποιητές που ανακάλυψαν αργά τη γλώσσα μας και μαζί τη συνείδησή τους προτιμώ τον Αλεξανδρινό.

Η αδιαπραγμάτευτη ελληνική αλήθεια μου.

Όσο πιο γρήγορα αποβάλουμε τον κλεφταρματολικό αταβισμό μας και γίνουμε κοινωνία των πολιτών, τόσο πιο γρήγορα θα βρούμε τη λύτρωση από τον μετριοκρατικό, επαρχιώτικο και αδηφάγο αυτισμό μας.

Η οδός των Ελλήνων στον παγκόσμιο χάρτη – ορίστε την.

Ο οδός που ακολουθούσαν ο Πλάτων, ο Γκρέκο, ο Κοραής, ο Ωνάσης. Η εσωτερική διαδρομή που γίνεται οδικός χάρτης για όλους τους ανθρώπους, διανοούμενους, δημιουργούς και εξερευνητές του κόσμου.

* Ο καθηγητής Θάνος Βερέμης είναι πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας.